- məvaqe’
- ə. «mövqe’» c. mövqelər
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
məvaqe’
Look at other dictionaries:
vaqe — <ər.>: vaqe olmaq – 1) üz vermək, əmələ gəlmək, baş vermək, meydana çıxmaq. Bu gün küçədə bir hadisə vaqe oldu. – Bəli, keçmişdə vaqe olan bir iş gələcək üçün dəsturüləməldir. . A. B.. Əhvalat vaqe olur İrəvan yaxınlığındakı şəhərlərdən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
vaqe’ — ə. 1) olan, baş verən, əmələ gələn; 2) var olan, mövcud olan; 3) yerləşən, mövqe tutan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
əmri-vaqe — is. Olmuş, olub bitmiş iş. Əmri vaqe qarşısında qalmaq. Əmri vaqe qarşısında qoymaq. – Zeynal heç inanmayırdı ki, Mehriban öz çocuqlarından əl çəkə bilər, fəqət bu, bir əmri vaqe idi. S. H.. <Əli:> Din bir əmri vaqe olaraq, insaniyyətlə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düşmək — f. 1. Öz ağırlığının təsiri ilə yerə enmək, yuxarıdan aşağıya enmək, tökülmək. Göydən üç alma düşdü. . . (nağılların sonu). Paraşütlə düşmə. Qayadan dərəyə iri daşlar düşürdü. – Bu zaman bir bomba düşür uzağa; Dalğa vurub onu sərir torpağa. M. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məclis — is. <ər.> 1. Bir məsələ haqqında danışmaq üçün düzəldilən yığıncaq, toplaşmış adamlar heyəti; toplanış, iclas. . . Çünki bu bir məclisi xasdır, ona binaən mənim tərəfimdən icazət olunur ki, oturasınız. M. F. A.. Hərzə nə şura və nə məclis… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mavəq’ə — ə. baş verən, vaqe olan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
miss — ə. 1) dəymə, toxunma; 2) vaqe olma, baş vermə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ağsaqqal — sif. və is. 1. Saqqalı ağarmış, qoca. <Bayraməli:> Belə tərbiyət sahibləridirlər ki, ağsaqqal ataları gəlir otağa, . . heç biri yerindən tərpənmək istəmir. N. V.. Baqqal dükanı qarşısında toplanıb söhbət edən ağsaqqallar, məhəllə cavanları… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aydınlıq — is. 1. Ay işığı, mahtab; açıq və işıq hava. // Sif. mənasında. Aydınlıq gecə. – Ülkər aydan ucadır; Nə aydınlıq gecədir; Mənim halım pis keçir; Sənin halın necədir? (Bayatı). Əvvəlinci məclis vaqe olur Heydər bəyin obasından kənar, bir böyük… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
